Raport Arctic News z 3 stycznia 2023 roku.
Skutkiem połączonego wpływu dodatnich sprzężeń zwrotnych klimatu i czynników dodatkowych będzie nieliniowy wzrost średniej temperatury Ziemi.
El Niño
Utrzymująca się od kilku sezonów La Niña ochładza planetę. Rzadko się zdarza, aby zjawisko to trwało tak długo, jak teraz, co ilustruje poniższy wykres NASA.
Sezonowe trendy Niño. Zdarza się, że La Niña powraca przez trzy kolejne zimy – kółkami oznaczono przykłady z minionych 70 lat. Linia ciemnoniebieska została dodana, aby podkreślić zwiększającą się intensywność El Niño. [Sam Carana na podst. NASA]
Z danych obejmujących okres do września 2022 roku wynika też, że silne El Niño pojawia się coraz częściej. Według NOAA La Niña przejdzie w fazę neutralną ENSO w okresie styczeń-marzec 2023 roku.
Zestawienie prognoz Niño. Czarna linia przerywana znaczy średnią, która pokazuje, że La Niña może przejść w fazę neutralną ENSO w okresie styczeń-marzec 2023 roku. [Sam Carana na podst. NOAA]
Nie jest wykluczone, iż następne El Niño nadejdzie w drugiej połowie bieżącego roku i podniesie średnią temperaturę globu o ponad 0,5°C.
Odchylenia globalnej temperatury powierzchni (°C) w okresie styczeń 1950 roku-październik 2022 roku. Odchylenia dla każdego miesiąca są porównane ze średnią XX wieku. Kolorami oznaczono miesięczne wartości ENSO (czerwony: El Niño, szary: faza neutralna, niebieski: La Niña). [Sam Carana na podst. NOAA]
Plamy na Słońcu
El Niño najwyraźniej zbiegnie się ze szczytem ilości plam na Słońcu. Według najnowszej prognozy przypadnie on na lipiec 2025 roku. NOAA potwierdza, że ostateczny wynik może być wyższy od oczekiwanego.
Wartości odnotowane w grudniu 2022 roku są równe lub przekraczają wartości spodziewane. Jak pokazuje ostatnia analiza, jeśli tendencja się utrzyma, plamy słoneczne powstałe w okresie maj 2020-lipiec 2025 ocieplą Ziemię o ponad 0,25°C.
Liczba plam na Słońcu (cykl solarny ISES). Linia czerwona: wartości prognozowane. [Sam Carana na podst. NOAA]
Wpływ El Niño i plam na Słońcu
Podsumowując, silne El Niño i liczne plamy słoneczne mogą dodać do średniej temperatury planety ponad 0,75°C. Taki wzrost grozi spotęgowaniem aktywnych dodatnich sprzężeń zwrotnych i uruchomieniem nowych procesów, które na przestrzeni kilku lat mogą ogrzać atmosferę o ponad 5°C w porównaniu z epoką przedprzemysłową (1750 rok); najczarniejszy scenariusz mówi o 18,44°C. Wyrokiem śmierci dla gatunku ludzkiego byłyby prawdopodobnie 3°C.
Nowe procesy i dodatnie sprzężenia zwrotne
Kriosfera, czyli ziemska pokrywa śnieżna i lodowa, zanika w szybkim tempie.
Zasięg lodu morskiego Antarktydy był najmniejszy w dziejach 25 lutego 2022 roku. W tych dniach jest on rekordowo niski jak na tę porę roku. Redukcja paku może postępować przez kolejne tygodnie.
Zasięg lodu morskiego Antarktydy w dniu 3 stycznia 2023 roku. [Sam Carana na podst. NSIDC]
Szybki spadek koncentracji lodu morskiego wokół Antarktydy ilustruje animacja ClimateReanalyzer z 16 listopada, 29 listopada, 15 grudnia 2022 roku i 4 stycznia 2023 roku.
Koncentracja lodu morskiego (%). Pokrywa śnieżna >= 1 cm (kolor biały). [ClimateReanalyzer]
Badania przeprowadzone na Alasce i Grenlandii wykazały, iż topnienie podwodne i powierzchniowe jest na tych obszarach o wiele większe od spodziewanego.
Globalny zasięg lodu morskiego jest rekordowo niski jak na tę porę roku: w dniu 5 stycznia 2023 roku wynosił 16,67 miliona kilometrów kwadratowych.
Zasięg globalnego lodu morskiego (miliony km²). [Sam Carana na podst. ads.nipr.ac.jp]
Zasięg arktycznego lodu morskiego: w dniu 3 stycznia 2022 roku miał trzeci najniższy poziom w historii dla tej pory roku. [NSIDC]
Poniższa prognoza dwumetrowej anomalii temperatury na wrzesień 2023 roku jest wyrażona w stopniach Celsjusza i bazuje na modelu klimatologicznym 1984-2009. Przewiduje się wysokie jej wartości dla Oceanu Arktycznego i Oceanu Południowego. To zła wiadomość dla lodu morskiego na obu półkulach.
Dwumetrowa anomalia temperatury (°C) bazująca na modelu klimatologicznym 1984-2009: wrzesień 2023 roku. [Sam Carana na podst. obrazu tropicaltidbits.com]
Zanikanie paku dryfującego powoduje utratę albedo i buforu ciepła utajonego, który zapobiega ogrzewaniu oceanu podczas tajania lodu morskiego. W połączeniu z rozpadem wiecznej zmarzliny na lądzie, deformacją prądu strumieniowego i transportem ciepła do Arktyki z kontynentalnych rzek, Atlantyku i Pacyfiku może to doprowadzić do gwałtownego skoku średniej temperatury globalnej.
Dodatnie sprzężenia zwrotne i pozostałe trendy – rosnące emisje gazów cieplarnianych, słabnący efekt maskujący aerozoli przemysłowych, wzrost ilości i intensywności pożarów lasów i wysypisk śmieci, a także zwiększające się generowanie energii poprzez spalanie biomasy – mogą dodatkowo przyspieszyć ocieplenie Ziemi.
Z archiwum: Opcja nuklearna
Tłum. exignorant
Blog exignoranta 