Globalne ocieplenie rozgrzewa Wszechocean. Oceaniczne fale upałów to okresy, w których średnia temperatura wody w danym regionie jest wyjątkowo wysoka i utrzymuje się co najmniej przez pięć dni. Badanie opublikowane 4 marca 2019 r. w Nature Climate Change ustaliło, że ich liczba, intensywność i długość odnotowują gwałtowny wzrost. Zabijają one życie morskie niczym pożary na lądzie, które niszczą ogromne obszary lasów. Wyrządzone szkody uderzają również w ludzkość, ponieważ jej byt zależy od oceanów. To one dostarczają nam tlen i żywność, chronią przed burzami, usuwają z atmosfery dwutlenek węgla i magazynują atmosferyczne ciepło.
Śmierć podwodnego lasu
Pierwsza systematyczna analiza oceanicznych upałów odkryła dramatyczny fakt: w ciągu ostatnich trzech lat czas ich trwania uległ potrojeniu. Od Kalifornii po Australię i Hiszpanię w podwodnej pożodze giną lasy wodorostów, łąki traw morskich i rafy koralowe. Gatunki te są fundamentem morskiego życia. Co więcej, umierające ekosystemy uwalniają CO2. Naukowcy szacują, iż w ostatnim dziesięcioleciu ocean wychwycił 26% dwutlenku węgla wyemitowanego przez cywilizację.
Podmorskie upały występują na całym świecie i nawiedzają strefy bujnej bioróżnorodności. Powodowane przez nie straty i zmiany mogą wywierać destrukcyjny, kaskadowy wpływ na sąsiednie ekosystemy. Cierpi wiele różnych organizmów – plankton, bezkręgowce, ryby, ssaki i ptaki morskie, stwierdził współautor badania Dan Smale z Marine Biological Association. Wodorosty i trawy wymierają na naszych oczach. Znikają w kilka tygodni lub miesięcy wzdłuż liczącej setki kilometrów linii brzegowej, dodał uczony.
Wszechocean ma wysoką gorączkę, powiedział prof. Malin Pinsky z Uniwersytetu Rutgersa. ♦♦♦
Naukowcy z Centrum Badań nad Klimatem na Uniwersytecie w Bernie odkryli, że fale podwodnych upałów stały się ponad 20 razy częstsze za sprawą cywilizacji przemysłowej. Lista negatywnych skutków jest długa: zwiększona śmiertelność ptaków, ryb i ssaków morskich, wyniszczające zakwity glonów, znaczna redukcja podaży składników odżywczych, blaknięcie koralowców i przyspieszenie procesu zanikania i rozpadu polarnych czap lodowych.
Autorzy pracy opublikowanej 25 września 2020 r. w Science przeanalizowali pomiary satelitarne temperatury powierzchni mórz w latach 1981–2017. W pierwszej dekadzie wystąpiło 27 fal intensywnych upałów, które trwały średnio 32 dni i osiągnęły maksymalne temperatury o 4,8°C wyższe od średniej długoterminowej. W ostatniej dekadzie poważnych upałów było już 172, utrzymywały się przeciętnie przez 48 dni i przekraczały średnią temperaturę o 5,5°C. Należy podkreślić, że w normalnych warunkach wahania temperatury oceanów są nieznaczne. Kilkutygodniowe odchylenia o 5,5°C na obszarze 1,5 miliona kilometrów kwadratowych – 35 razy większym od Szwajcarii – stanowią porażającą zmianę środowiskową w życiu organizmów morskich.
Przeczytaj koniecznie: „Zatrważające badanie”: Tempo ocieplenia Ziemi jest o wiele szybsze, niż szacowano, 2018 najgorętszym rokiem w historii. Oceany ocieplają się szybciej, niż sądzono, Nagła zmiana klimatu: Agonia Wielkiej Rafy Koralowej, Główne ogniwo morskiego łańcucha pokarmowego ginie w zastraszającym tempie, Niebezpieczeństwo związane z przekroczeniem ekologicznych punktów krytycznych i uruchomieniem dodatnich sprzężeń zwrotnych zostało znacznie zaniżone
Oprac. i tłum. exignorant
Blog exignoranta 